Belgische soldaten met dit type van Maximmitrailleur. Bovenaan: Dergelijke mitrailleurs opgesteld als luchtdoelgeschut ter hoogte van gegraven stellingen. Midden: Links een mitrailleurploeg van de 7e linie, rechts een mitrailleurploeg van de 8e Linie. (Alle foto's: Replica)

Houdt wel in het achterhoofd dat geen enkele van de bunkers standaard was uitgerust met deze wapens. Men rekende er op dat de soldaten die de bunkers ten tijde van oorlog gingen betrekken, de nodige wapens mee zouden brengen.

Ter info: Het verschil met de lichte Maximmitrailleur: Maxim 8/15.

De Duitsers waren tijdens WO I de eersten die beseften dat ze nood hadden aan een lichtere versie van de zeer goed bevonden Maxim M1908. Het gewicht van de originele mitrailleur speelde nog altijd in zijn nadeel.

Daarom ontwikkelde Duitsland de lichte Maxim 8/15. Op foto's kan men hem het gemakkelijkst onderscheiden van de originele M1908 door de houten kolf achteraan en de pistoolgreep. Dit model van mitrailleur werd binnen het Duitse leger gebruikt vanaf 1917. Het zou later ook aangeschaft worden binnen het Belgische leger en werd er zeker nog steeds gebruikt tijdens de meidagen 1940. Het was er nog vrij intens in gebruik als luchtafweer en als mitrailleurbescherming bij artillerie-eenheden.

Het gewicht van het wapen verminderde van 26.54 kg (zonder voet) naar 17.70 kg. Dit type van wapen werd binnen het Duitse leger ook ontworpen om gevoed te kunnen worden uit kogeltrommels in plaats van kogelbanden. Het Belgische leger gebruikte nog altijd dezelfde kogelbanden als bij het zwaardere type. Het kaliber was met zijn 7.92 mm eveneens hetzelfde. Het had een iets lagere vuurkadans van 400 schoten per minuut maar de vuursnelheid was met 885 m/s praktisch identiek. Het wapen was eveneens watergekoeld.

Omdat dit type wapen wel niet echt past binnen de standaard opstellingsmogelijkheden van mitrailleurs binnen de bunkerlinie (lees verderop), diende om het te kunnen gebruiken binnen de bestaande bunkers, overgegaan te worden tot een alternatieve opstelling. Zie hiervoor deze link.

Zoals u binnen het relaas van het verloop van de 18-daagse veldtocht aan het bruggenhoofd kunt lezen, was er bij het opstellen van de Belgische troepen aan de bunkerlinie al massaal gebrek aan voldoende beschikbare mitrailleurs. Dit was een gevolg van het voortdurend terugtrekken onder de Duitse druk van de Belgische troepen, met massaal verlies en achterlaten van wapentuig tot gevolg. Ze moeten dus zeker ook gebruikt zijn om bunkers te bezetten. Of iedere gebruiker ook specifiek wist hoe dit dan eigenlijk effectief kon, valt nog moeilijk na te gaan.

In elk geval zijn ze met zekerheid gebruikt. Zoals u in het relaas van de slag zelfs meermaals kunt lezen zijn er zelfs Duitse gerecupereerde automatische wapens opgesteld geweest in de bunkers achter de schietgaten (inclusief bijhorend gebruik van de Duitse munitie omdat deze zeker niet conform was met de Belgische). Deze zullen zeker ook niet op de standaard voorziene wijzes gebruikt geweest zijn.

Andere opstelbare wapens dan mitrailleurs op de linie.

18 bunkers van de linie waren daarnaast ook nog eens voorzien voor het opstellen van een mobiel 47mm kanon. Ook deze waren niet standaard voorzien in de desbetreffende bunkers. Nog eens 6 bunkers waren bewapend met een vast opgesteld 47mm kanon. Dit waren de bunkers die men ging omschrijven als "bunkers tegen directe doorbraak". Dit waren de enige wapens die voor de strijd reeds in de bunkers aanwezig waren. Deze bunkers bezaten ook voor de strijd reeds een aanzienlijke voorraad aan munitie voor deze kanonnen. Als laatste waren nog eens 3 bunkers uitgerust om 75mm veldgeschut te kunnen plaatsen. Ook dit was niet standaard in de bunkers aanwezig.