Deze schets geeft ons een correct beeld van het terrein waar de bunker ooit opstond. Origineel plannetje van deze ondertussen afgebroken bunker.
De zuid- en westkant van het terrein waren afgebakend met een omheiningsdraad. De oostelijke kant, langswaar ook de toegang bereikbaar was, zat verborgen achter een haag. Aan de rechter voorhoek van het terrein zat een toegangshekje om het terrein te betreden.
|
|
|
Origineel grondplan van deze ondertussen afgebroken bunker. |
|
|
Doorsnede AB bij bovenstaand grondplan. Het globale uitzicht was dit van een kleine bakstenen woning met een zadeldakje in rode boomse pannen. |
|
|
Doorsnede CD bij bovenstaand grondplan. Het toont de bunker van de achterkant met duidelijk zichtbaar het kleine platte dakje boven het toegangssas.
Op deze schets ook duidelijk zichtbaar is dat de toegangsput tot de bunker nog eens extra was afgedekt met een metalen valplaat.
|
|
|
Vooraanzicht zoals de bunker al vele jaren terug te vinden was langs de Opperweg. Sterk overwoekerd op een verwilderd perceeltje. De foto dateert van anno 2006. |
|
|
De beide schietgaten waren gecamoufleerd als valse ramen. Men kon er nog duidelijk blauwe originele verf in zien zitten die allicht vanop afstand het uitzicht van de ramen moest beklemtonen.
In de gaten die u boven de gecementeerde achterkant van de ramen ziet, zaten ingebetonneerde houten blokken aan dewelke de houten ramen ter camouflage bevestigd werden.
|
|
|
De linker zijkant vertoonde nog de restanten van een vals raam. |
|
|
Nog resterende muurtjes van het bijkomende toegangssas. Aan de voorkant van dit extra sas bevond zich dan nog eens een gewone houten deur ter camouflage van de eigenlijke bunkerdeur die dan weer een half verdiep lager onder de grond stak. Vandaar dat men de bunkers ook onderstanden ging noemen omdat ze vaak nog eens gedeeltelijk in de grond staken. Bovenaan zat een klein plat dak met een mooie betonnen dakrand. |
|
|
Binnenzicht in de mitrailleurkamer aansluitend op het toegangssas (linker schietgat van de voorkant gezien). |
|
|
Binnenzicht van de tweede mitrailleurkamer. Duidelijk zichtbaar de lichtblauwe camouflageverf op de binnenkant van het schietgat. |
|
|
De eigenlijke afbraak startte op 9/7/2008 en duurde in totaal een vijftal werkdagen. In eerste instantie ging de aannemer "Thomas Werner" de bunker te lijf met een zware drilboor. De eerste taak bestond erin dat men moest trachten een eerste maal de compacte structuur volledig te doorbreken. Eenvoudig gezegd wil dit zeggen dat men moet proberen op één plaats dwars door de structuur te geraken. Daarna kan men rond dit gat verder de structuur proberen te verkleinen. Meestal probeert men dan ook eerst dwars door het dak te schieten. (Foto: André Ombecq) |
|
|
De aannemer heeft de bunker proberen breken door het dak van de linker bunkerkamer (gekeken van de voorkant.) Daarna is hij de structuur vanaf deze hoek steeds verder blijven afknagen. Al meteen onstond een geweldig kluwen van ijzer en beton. (Foto: André Ombecq) |
|
|
Dit is wat er overbleef van de bunker na de eerste sloopdag. De voorkant en zijkant van de linker mitrailleurkamer zijn verdwenen, of beter gezegd omgetoverd in een geweldig kluwen beton en ijzer.. |
|
|
Zicht op wat overblijft van de linker mitrailleurkamer. Let ook op de zware kalibers van gebruikt ijzer. Ook is het staal nog van een geweldig goede kwaliteit. Het is totaal nog niet roestig na meer dan 70 jaar dienst in deze betonstructuur. |
|
|
Doordat de aannemer aan de linker mitrailleurkamer begonnen was met zijn afbraak, was het na 1 dag van afbraak niet meer mogelijk de tweede nog intakte kamer te betreden. Het puin van de eerste kamer versperd totaal de ingang. Op de voorgrond zicht op een dikke gegalvaniseerde dakplaat die eveneens voor zolang in deze vochtige structuur gezeten te hebben, nog van uiterst goede kwaliteit blijkt te zijn. |
|
|
Voor de tweede dag strijd tegen dit monster van staal en beton heeft de aannemer de hulp ingeroepen van een degelijke snijbrander om het kluwen van staal en beton te kunnen van elkaar scheiden. |
|
|
Het grootste gedeelte van de bovengrondse structuur heeft het ondertussen begeven. Enkel achteraan tegen de omheining blijven nog tot aan de dakrand, de restanten van het sas over. Deze staan te dicht bij de omheining die dient bewaard te blijven. Dit stuk diende omzichtig afgebroken te worden. (Foto: Bart De Greve) |
|
|
Zicht op de nog beperkt zichtbare toegang, versperd door beton en ijzer. Let tevens ook eens op de dikte van de dakstructuur en welke hoeveelheid ijzer er nog in deze structuur steekt. |
|
|
De derde dag probeert de aannemer de structuur tot de grond gelijk te krijgen. Achteraan de restanten van het sas. |
|
|
Zicht op de massa ijzer die zich in de wanden bevindt. Dit zijn allen baren van 15 en 20 mm. Hier steekt een fortuin aan betonijzer in. Men ziet wel dat het om oud ijzer gaat daar het nog ongeribd betonijzer is, wat men heden praktisch niet meer kan verkrijgen. |
|
|
Restanten van de achterhoek van de rechtse mitrailleurkamer. De kamer zit praktisch dus nog voor de helft van hoogte onder de grond. |
|
|
Een gevecht van de machine tegen ijzer en beton. |
|
|
Na een vierde dag van afbraak heeft de fundering zich herleid in een onontwarbaar kluwen van ijzer en beton. (Foto: André Ombecq) |
|
|
Als laatste gaat de aannemer de restanten van het sas tegen de omheining te lijf. Hij moet proberen de omheining te sparen van zijn afbraakwerken. (Foto: André Ombecq) |
|
|
Het resultaat van de afbraak. Een braakliggend terrein en opnieuw na bijna 75 jaar koppig stand houden, een bunkertje minder. Allicht zullen de eigenaars van de woning die hier gebouwd zal worden, nooit weten wat eigenlijk op hun bouwperceel stond. |
|
|
Hiernaast het uitzicht zoals het terrein er anno 2009 uitziet. Nog weinig zaken wijzen er nog op dat hier ooit één van de bunkertjes voor goed verdween. |
|
|
|
|