Het Belgische kanon 75mm TR uit 1905

Dit waren gemengd Duits-Belgische kanonnen. De loop werd gemaakt bij de Fonderie Royal de Canons in Liege (het latere Cockerill Sambre). Het onderstel kwam van bij Krupp in Duitsland.

Het kanon had een vuurbereik tot 9.900 meter. Elke granaat woog 6.52 kg. Afhankelijk van de geoefendheid van de artilleristen, kon men met dit kanon een kadans aanhouden van 5 tot 12 schoten per minuut.

De kanonnen waren vanaf 1907 tot 1945 in gebruik bij het Belgische leger. De kanonnen hadden de Belgische artillerie reeds grote diensten bewezen aan het front van de IJzer in 1914. In de periode van 15 tot 31 oktober 1914 werden de Duitse stellingen met maar liefst 150.000 van dergelijke granaten bestookt.

Ook bij de 18-daagse veldtocht was dit nog het hoofd-artillerie geschut van de courante Belgische Artillerieregimenten.

Dit was het veldgeschut waarvoor tijdens de 18-daagse veldtocht ook 5 schietgaten verdeeld over 3 bunkers waren uitgewerkt om het in die bunkers te kunnen opstellen.

Het Franse kanon 75mm Schneider Canet M1906

Dit was een verbeterde versie van het oude Franse snelvuurkanon Puteaux 75 mm, model 1897.

Dit type kanon had een vuurbereik tot 8.500 meter. Elke granaat woog 7.24 kg. Afhankelijk van de geoefendheid van de artilleristen, kon men met dit kanon een kadans aanhouden tot 12 schoten per minuut. Het was eveneens van het snelvuurtype.

De kanonnen waren vanaf 1906 tot 1945 in gebruik bij het Belgische leger. Dit type kanon was een extra aankoop om de Belgische frontverliezen van artillerie op te vangen. België kocht in 1914 op die wijze 54 van dit type kanonnen waarvan er dus opnieuw in mei 1940 nog een aantal zullen opduiken. Ze waren wel veel minder talrijk aanwezig binnen de artillerie dan het hierboven reeds vermelde 75mm snelvuurkanonnen van Belgische makelij.

Allicht was dit type van geschut als reserve te beschouwen om eventueel te kunnen gebruiken binnen de voorziene opstelling van 75 mm veldgeschut in enkele hiervoor voorziene bunkers van TPG.

Foto boven: een dergelijk kanon zoals te zien in het legermuseum te Brussel, de foto's daaronder zijn oudere foto's waar dit type geschut op is te herkennen. De gemakkelijkste herkenningspunten zijn de boogvorm die onbeschermd is boven de loop in de beschermplaat. Ook loopt de geleider van de loop in dit geval niet door tot op het einde van de loop zoals bij het andere snelvuurkanon wel het geval is. (Oudere foto's: Replica)

De opstelling van dergelijk 75 mm geschut in 3 bunkers van Bruggenhoofd Gent.

Er waren op de ganse bunkergordel drie bunkers voorzien voor het plaatsen van 75mm veldgeschut. Van dit type bunkers staan er twee op het grondgebied van Semmerzake (Se2 en Se3) en één op grondgebied Moortsele (A30)

De hier gebruikte opstelling bestond ondertussen al in de redouten en forten van Antwerpen.

Op 28 augustus 1934 vindt men een schrijven over hoe de bunkers Se2 en Se3 voor dit 75 mm geschut uitgewerkt gingen worden.

De bunker Se2 had hierbij 2 schietgaten voor C75 geschut in 1 grote kamer uitgewerkt. Se3 had 1 schietgat. 1 schietgat van Se2 was gericht op de Schelde-overgang te Eke. De overige 2 schietgaten van Se2 en Se3 waren gericht op doelen nabij de bunkers van TPG in de zone Eke tot Astene.

Ondanks dat Se2 2 schietgaten had voor dit type van wapen was het wel maar de bedoeling hier gelijktijdig 1 kanon C75 in te plaatsen. Het kanon zou dan afhankelijk van waar de nood het hoogst was voor het juiste schietgat geplaatst moeten worden. Deze bedenking was zeker niet het geval voor de zware bunker A30 te Moortsele. Hier stonden ooit wel 2 verschillende C75 kanonnen opgesteld.

Een eerste opmerking is dat de Belgisch-Duitse versie van geschut een lengte had van 4m43 maar de Franse variant een lengte van 5m70. Bij gebruik van het 2e type 75 mm kanon zou in theorie ook de hoogte van het schietgat anders moeten zijn afhankelijk van het type gebruikt geschut.

Het besluit zal uiteindelijk worden dat men in ontwerp enkel ging toespitsen op het Belgische 75 mm geschut. Het andere Franse geschut kon er ook altijd wel in geplaatst worden maar het gebruik van de bunker zou veel beperkter worden. Het was altijd beter dan niets natuurlijk.

Merkwaardig is wel dat men in deze nota nog spreekt van in totaal 4 bunkers aan TPG voor dit type geschut terwijl er ooit maar 3 zo zijn gebouwd.