De ruime onteigeningsschets zoals terug te vinden bij de akte.

Het onteigende perceeltje lag vrij kortbij de Kerkstraat, juist voorbij de laatste woningen op de Kerkstraat. De bunker diende toen letterlijk aan te sluiten als de laatste woning van de toen reeds bestaande bewoningen op de Kerkstraat op die zijde van de weg. Ook was de overzijde van de weg zeker nog niet zo volgebouwd als nu.

Detail van het onteigende perceeltje.

Dit detail toont alle onteigeningen en bijhorende tijdelijke en permanente erfdienstbaarheden van het onteigende perceeltje naar de Kerkstraat toe.

Actuele detail kadasterschets anno 2021.

Zoals al eerder gemeld werd de bunker met ooit onteigende grond opnieuw samengevoegd met het toenmalige perceel 484bis, heden perceel A484a/2. De bunker op zijn betonnen grenzen werd perceel A484b/2. In dit geval zijn zowel grond als bunker wel degelijk in 1962 opnieuw verkocht aan een van de beide originele eigenaren die hier ooit voor onteigend werden.

Oude luchtfoto anno 1971

Op deze oude luchtfoto (niet zo scherp) uit 1971 zie je de bunker A36 met wat moeite wel liggen, juist zuidelijk van de laatste woningen langs de Kerkstraat.

Meer noordelijk maar kortbij deze bunker, ligt een bleke strook met op de kop links de nog niet met stal aangebouwde bunker A37.

Actuele ruime luchtfoto anno 2021.

Op deze luchtfoto zie je met enige moeite recht op de horizontaal lopende wegel (onderaan) de bunker A35 liggen, rechts van de hoeve. Waar deze wegel uitkomt op de Gijzenzelestraat, ligt de molenbunker Av10. Heel wat noordelijker waar de bewoning begint aan de Kerkstraat, ligt de bunker A36 waarmee de bunker A35 in hoek is opgesteld.

Terreinschets horende bij de bouwplannen van deze bunker.

Het bunkertje stond op de kop van een groot open veld. Het had dan ook het uitzicht van een bijgebouwtje bij de laatste woning langs de Kerkstraat.

Ook valt op dat het domein van de bunker nooit werd afgescheiden van de rest van het veld omdat dan teveel de aandacht zou getrokken worden op een klein van de rest afgescheiden perceeltje met een verdachte structuur, wat dus zeker de bedoeling niet was.

Origineel grondplan van deze bunker.

De traptredes getekend op dit grondplan zijn er dus nooit geweest en vervangen door stijgijzers. Ook het getekende sterfputje is in praktijk niet terug te vinden.

Doorsnede AB, horende bij bovenstaand grondplan. Het bunkertje had dus duidelijk 3 gemetste puntgeveltjes die allen heden verdwenen zijn.

Doorsnede CD bij hetzelfde grondplan. We kijken bij deze doorsnede in de richting van de schietgaten. Links zie je dit aangeduid met het kruisje.

De schootsector van dit bunkertje anno 1986. Merk op dat zelfs de hoeve en de gebouwen nabij de Molenbunker ooit in zijn vuursector moeten gezeten hebben. (Foto: Collectie Jacques De Vos)

Zicht op het dorp Gijzenzele en ook de bunker A36 vanaf de Wettersesteenweg. (Foto: Collectie Jacques De Vos)

Gelijkaardig beeld maar toch van iets korterbij in de velden tussen Kerkstraat en Wettersesteenweg. Zeer duidelijk centraal de kerk van Gijzenzele en iets meer naar rechts de bunker A36. (Foto: Collectie Jacques De Vos)

Uitzicht van de voorkant van de bunker anno 1995. (Foto: Collectie G. De Jong - Simon Stevin Stichting)

Hetzelfde bunkertje in dezelfde periode gefotografeerd. Men ziet duidelijk het weidse zicht waarop dit voorliniebunkertje origineel zicht had. (Foto: Collectie G. De Jong - Simon Stevin Stichting)

Oudere foto, allicht rond 2000, van deze bunker. De bunker stond toen nog volledig vrij net voorbij de laatste huizen op de Kerkstraat. (Foto: Replica)

Vooraanzicht op het bunkertje anno 2006. Dit is de wijze waarop het bunkertje tientallen jaren, onveranderd, zichtbaar bleef vanaf de Kerkstraat.

Vooraanzicht met de beide schietgaten voor mitrailleurs.

Zicht op voor- en rechter zijkant. Vooral de rechter muur met het oreillon vertoont enorm veel projectielinslagen. (Foto: Collectie Jean Lummersheim)

Dit is allicht op de bunkerlinie één van de bunkers die het meeste aantal sporen draagt van strijd. Er zijn daarnaast ook nog projectielinslagen te vinden op de linker zijmuur en vooraan. De projectielinslagen zijn allen wel afkomstig van gewone geweerkogels en mitrailleurvuur. Er zijn voorlopig geen grotere projectielinslagen vastgesteld.

Achterzijde en rechter zijkant. De bunker had toen zoals zovele bunkers nog zeer weinig uitgemetste hoeken. Deze waren ondertussen zo goed als allen, op eentje achteraan het sas na, afgebrokkeld en verdwenen. Dit had vaak te maken met de werkwijzes toegepast door de aannemende bouwfirma. Sommige bouwfirma's gingen deze vlot verankeren in het beton met ijzeren banden. Hier is dit dus zeker niet gebeurd waardoor ze vrij vlot zijn losgekomen van het beton en dan afgebrokkeld. Munte kent op dat gebied vrij veel intacte bunkers waar deze hoeken nog aanwezig zijn.

Restant van uitgemetste hoek achteraan het sas.

Achterzijde met het toegangssas, vrij centraal op de achterzijde van de bunker.

Achterkant van het bunkertje. Op het dak ziet u nog uitstekende ijzers die origineel dienden voor het verankeren van het houtwerk van het dak.

Linker zijwand.

Detail van het toegangssas. In 2006 was het bunkertje nog volledig vrij. Dit is één van de bunkertjes waar ik er niet in slaag een ingebijteld nummer terug te vinden in de buurt van het toegangssas. Dit ingebijtelde nummer behoorde zo goed als zeker bij de poging tot wederverkoop van de bunkers na de oorlog. Mogelijks was dit ingebijteld in de ondertussen afgebrokkelde cementeerlagen.

Toen nog zo goed als onder het maaiveld, het granaatwerpgat naar het toegangssas.

Binnenzicht in de toenmalige mitrailleurkamer (linker schietgat van buitenaf gezien, meteen achter het toegangssas). De bunker is werkelijk volledig ontdaan van al het originele ijzer. Ook daarom is het zeker geen ideale bunker om te proberen herstellen in zijn originele staat. De extra aanwezige betonnen sokkels voor het plaatsen van een Hotchkiss- of Coltmitrailleur zijn wel nog vrij intakt in deze kamer. Er is enkel wat beschadiging door destijds de eikenhouten blokjes te verwijderen uit de koppen ervan. (Foto: Jean Lummerzheim)

Detail van het schietgat waar zelfs de metalen staaf voor het bevestigen van de chardomeplaat was weggebrand.

Rechter zijmuur van de mitrailleurkamer volgend op het toegangssas. Ook de etagères waren allen verwijderd.

Op de zijmuur zie je wel nog duidelijker het richtteken "R" voor het correct haaks plaatsen van de Maximmitrailleur voor het schietgat. (Foto: Collectie Jean Lummersheim)

Achterwand van dezelfde mitrailleurkamer met de ingang van het granaatwerpgat, uitkomend in het toegangssas. Zelfs de metalen ijzers waartussen de tablet voor de kogelpers zat, waren weggebrand. (Foto: Collectie Jean Lummersheim)

In deze mitrailleurkamer is het plafondhaakje eveneens verdwenen.

De tussengang naar de tweede mitrailleurkamer die zoals je hier kan zien ook totaal, zelfs in het extreme, ontmanteld is.

Ook aan de achtermuur is alles van ijzer verwijderd. Bovenaan zaten origineel 12 zware haken voor het ophangen van allerhande materiaal. Meer onderaan wel nog duidelijk zichtbaar, zijn de kabeldoorgangen. De kleinste was normaal voor telefonie, de andere voor eventueel het binnenbrengen van stroom (die er nooit is geweest).

Detail van het tweede schietgat.

Beeld op de Hotchkiss- en Coltopstelling die deze bunker ooit had. Van de extra poot zijn zelfs de bouten mee afgebrand. Ook de houten blokjes zijn volledig verdwenen uit de sokkels.

Het eveneens nog aanwezige richtteken "R" in de tweede mitrailleurkamer (recher muur).

Wat wel nog origineel aanwezig is in de rechter mitrailleurkamer, was dit kleine plafondhaakje. Het is van het weinige dat men in deze bunker aan metaal niet heeft weggehaald bij zijn ontmanteling. Dit diende voor het ophangen van een olielamp, alhoewel deze verlichting in oorlogstijd in de voorhoek van de mitrailleurkamers moest geplaatst worden om te vermijden dat van buitenaf het schietgat in het donker zichtbaar zou maken.

Restanten van bevestigingshaken voor het hout van het dakwerk bovenaan het beton van de bunker. (Foto: Collectie Jean Lummersheim)

We zien hier de bunker vanaf de Kerkstraat. De kerk is te zoeken in het verlengde van wat we hier zien.

We zijn ondertussen november 2009. Het bunkertje is reeds sinds 2007 afgesloten met een ijzeren hekje aan de ingang. Men is begonnen met de fundering rond de bunker vrij te graven. Dit om het mogelijk te maken de hoeken opnieuw op te metsen. Ook heeft men de bak aan het toegangssas weer opgemetst en in eerste instantie volledig vrijgemaakt..

Vooraanzicht met de beide schietgaten. Rondom is de bunker vrijgegraven zodat de funderingen deels zijn komen vrij te liggen. Je ziet dan ook mooi waar de originele cementering stopt op het ruwe beton. Dit was ook de hoogte dat hij ooit boven het maaiveld stak.

Een gelijkaardig zicht in de andere richting. Achteraan wordt een eerder verdwenen uitgemetste hoek opnieuw opgemetst.

Onder het linker schietgat zie je nog een duidelijke projectielinslag. Ook zijn hier nog originele wandkleuren van de ooit geverfde bunker te zien. Deze komen nu pas boven omdat dit zo lang onder het maaiveld verstopt heeft gezeten, verstoken van daglicht en dus nu pas opnieuw zichtbaar.

Rechter zijmuur met links het oreillon.

De reden waarom de hoeken nooit 90° scherp werden gebetoneerd, maar afgerond, is de volgende. Bij een rechtstreekse voltreffers van artillerie op een dergelijke hoek zou het beton vrij gemakkelijk vrij zwaar kunnen barsten. Men moet er steeds proberen voor te zorgen dat het projectiel zo recht mogelijk op het beton inslaat (dit is ook zo bij een afgeronde hoek). In dergelijke gevallen blijft de impact van een inslag altijd veel beperkter op het geheel van de constructie.

De telefonie- en kabeldoorgangen kwamen bij dit uitgraven ook beter in het zicht. Deze steken als je het sas van de achterzijde bekijkt, links van het sas.

Achterzijde van de bunker met het rechts de bijgemetste en vrijgemaakte toegangskuil.

Zoals al gemeld was de bunker sinds 2007, net zoals ook de bunkers Av10 en A33 met roosters afgesloten zodat je hem niet meer kon betreden aan de binnenzijde. In de situatie dat deze bunker op dat moment was, in feite een belachelijke zaak. Het betreft op dat moment een totaal ontmantelde bunker waar niets meer uit te ontvreemden viel. Maak dan gewoon dat hij periodiek proper gehouden werd en je had een bunker die iedereen op een wandeling altijd eens binnen kon.

Men probeert zo de "Halve Maanroute" te promoten anno 2021 maar op gans die lus zit dus exact 1 bunker die aan de binnenzijde standaard vrij bezoekbaar is en op openbaar domein staat omdat de hekkens die ervoor staan platgelopen zijn, dat is de Molenbunker Av10. Die is dan ook maar betreedbaar als het onkruid en de struiken de toegang niet versperren.

Op het kaartje van deze Halve Maanroute staan trouwens verschillende bunkers die al niet altijd gemakkelijk te vinden zijn, niet correct geplaatst. Dit is zo voor de bunkers C16, D18, A33 (ligt niet meer op dat kaartje) en A34. De bunkers A38 en Be22 is men volledig vergeten en zouden er wel op kunnen staan..

Detail van de grotendeels leeggemaakte toegangsput. Rechts nog de restanten van eveneens 2 afgebrande klimijzers. Dit wijst erop dat er nooit een trapje is uitgewerkt zoals wel op de originele plannen te vinden is. Onderaan het steengruis zou volgens het getekende grondplan nog een sterfputje moeten hebben gezeten. Dit is echter in de praktijk naar het schijnt niet te vinden. Het sterfputje is allicht nooit in deze put gestoken. Het antwoord zit allicht bij onderstaande foto.

Juist aan de rand van de linker zijmuur naar het toegangssas toe, vindt men nog een tweetal van deze haakjes in de muur. Deze dienden ooit als bevestigingshaakjes van een afvoergootje. Dit ving allicht het water op komende van de de binnengoot van het dak. Het sterfputje zal dan ook in dit geval allicht niet in de toegangsput zitten maar mogelijks onder dit originele afvoergootje.

Restanten van de originele bevestiging van het poortje voor de ingang (Kerstmis 2009)

Nog zelden terug te vinden zijn deze originele restanten van de scharnieren van het metalen hekje dat aan de hoofdingang van de bunker hing. Meestal zit dit verborgen tussen het metselwerk waar de bunker mee dichtgemetst werd, of werden ze afgebrand samen met het hekje. Wel merkwaardig is dat deze bunker origineel geen extra houten camouflagedeur meer had naast het ijzeren poortje. Dit is zeldzaam bij bunkers van dit type, zeker als hun toegangsdeur naar een straatkant gericht was zoals hier de Kerkstraat.

Idem aan de andere zijde van de toegang. (Kerstmis 2009)

Eind maart 2010 begon met met het plaatsen van de houten dakconstructie. De vorm en de uitvoering van het houtskelet is allicht vrij getrouw en professioneel gedaan.

Alleen, waarom zet men hier niet opnieuw de 3 originele puntgeveltjes in baksteen terug? Als je ziet wat voor de rest allemaal kan, kon dat op dat moment toch ook het grote drama niet zijn.

Men heeft dus letterlijk 7/15 balkjes geplaatst tot op de randen van het dak, waardoor het opmetsen van de puntgevels, onmogelijk wordt en zeker niet ingerekend was. De opnieuw gemetste hoeken zijn ondertussen wel allen opnieuw gecementeerd.

Bij dergelijke zaken stel ik mij dan altijd de vraag, waarom spreken over een bunker opnieuw in originele staat herstellen als men dan achteraf toch volledig een eigen interpretatie gaat van maken omdat de originele uitwerking te duur of te moeilijk te verwezelijken is.

Vooraanzicht uit andere richting uit dezelfde periode.

Detail van het gecamoufleerde schietgat met geopende luiken. De bunker kreeg toen zijn eerste houten luiken, maar ook deze klopten dus totaal niet met wat het ooit moet zijn geweest. Origineel zaten de beide schietgaten voor de mitrailleur verborgen achter 2 luiken in gegalvaniseerd plaatijzer. Op deze luiken waren aan de buitenzijde houten raamprofielen gekleefd om het geheel nog explicieter het uitzicht van een echt raam te geven. Dat men het niet opnieuw uitvoert met deze metalen luiken, OK. Maar zoals dit is het in elk geval dus nooit geweest.

In gesloten toestand waren deze luiken beschilderd als een gewoon dubbel raam. Of de ramen ook nog als ramen waren beschilderd bij een geopend schietgat is voor Gijzenzele nog onduidelijk. In sommige regio's is het zo gedaan, in andere niet. Dit durft verschillen van bouwfirma tot bouwfirma.

Wanneer de bunker te zien was met gesloten luiken, zal het geheel in geen geval het uitzicht gehad hebben van een huisje met gesloten luiken omdat dit zowiezo teveel de aandacht zou hebben getrokken en verdacht zou ogen.

Ook werd de toegangsput, allicht onder het mom van hem wat proper te krijgen, voorzien van een betonlaagje waarin een klein putje gelaten werd voor de afvoer van het water. Volgens de organisatie was er totaal geen sterfputje te vinden.

Ik weet nu ook niet of men hieronder nu zelf opnieuw iets als een sterfput heeft voorzien of niet maar in elk geval heeft de kuil nu totaal geen nut meer als extra noodopvang van water, gezien het niveau identiek is met binnenin de bunker. Men heeft enkel de kans vergroot dat hij water zal maken binnenin bij hevige regen..

Van het onderstaande kwam mijn haar dan volledig recht te staan. Men gaat gewoon twee chardomes weghalen, in dit geval uit twee verschillende bunkers die deze chardomes wel nog hadden. Ik krijg hier echt de indruk soms meer te maken te krijgen met goedkoop volksvertier en uiteindelijk nog weinig met het opnieuw in originele staat zetten van een stukje militair erfgoed. Ondanks dat de organisatoren met klem blijven ontkennen ergens chardomes ontvreemd te hebben, kunnen onderstaande foto's onmogelijk nog liegen. Ondertussen (2021) weet gans het College van burgemeester en schepen van deze diefstal maar blijkbaar heeft niemand op Oosterzele met die werkwijze enig probleem.

Het bovenste fotootje, is een gekantelde en vergrote versie van het fotootje hierboven. Daaronder vindt u twee ook deels ingezoomde foto's van dezelfde chardome zoals hij origineel nog te vinden was achter het linker schietgat van de bunker A24 te Munte. Let vooral op de erg opvallende identieke witte vlekken op beide chardomes. Iets teveel gelijkenis om toeval te zijn. Heden heeft men alles verstopt onder een nieuwe laag grijze verf.

De foto hiernaast is gefotografeerd door het linker schietgat van de bunker A24 te Munte in 2008. De bunker was toen nog volledig vrij maar staat zoals heden nog altijd, het grootste gedeelte van het jaar onder water. Men ziet nog heel duidelijk het desbetreffende chardome staan.

Hiernaast hetzelfde schietgat, gefotografeerd op 1/06/2010. Het enige echte zichtbare verschil is het chardome dat verdwenen is. Mocht u twijfelen of dit dezelfde bunker is, let op de restanten van de tablet op de achtermuur dat zeker en vast identiek is.

Dit is een binnenzicht van de mitrailleurkamer met het verdwenen chardome. Al wat nog overblijft, zijn de kleine uitstekende restanten van de ijzeren pootjes, enkele centimeters uitstekend boven het wateroppervlak. Dit is al zeker één reden waarom men te Gijzenzele zeker in de kamer volgend op het toegangssas een chardome vindt dat veel te laag is om te kloppen met hun originele toestand. Het chardome is hier zeker 15 centimeter boven de grond afgezaagd om niet te moeten zagen onder het wateroppervlak.

Het feit dat de originele bunker A24 grote delen van het jaar onder water staat verklaart ook meteen waarom de afgezaagde pootjes onderaan zo een

roestige kleur hebben.Dit is dus in geen geval een zelf nagemaakt chardome wat ikzelf niet zou herkennen van een nagemaakt exemplaar volgens een Gijzenzeels bunkerkenner.

Voor wie het bunkertje A24 niet kent. Dit staat iets verder op een weiland nabij een kruispunt waar alle vier de wegeltjes Asselkouter noemen. Links ligt een kleine helling in kasseien.

Dit is hoe rond die periode het deurtje van de door Natuurpunt afgesloten bunker kon worden teruggevonden (geforceerd aan het slot en opengebroken). Dit noemen ze officieel dus wel inbraak?...

Dit bunkertje was toen ingericht als vleermuizenverblijf (nu nog voor alle duidelijkheid). Het was zelfs volledig afgesloten (zie foto's hierboven). Hiervan zijn, foto's te zien op de specifieke bunkerfiche van A24. Het vleermuizenproject is een samenwerking tussen Natuurpunt en de gemeente Merelbeke die alle werken heeft bekostigd.

Beschamend dus voor Oosterzele aan dergelijke praktijken gekoppeld te dienen worden...

Dit is de mitrailleurkamer met het ontvreemde chardome. Deze bunker is erg genoeg wel nog volledig intact aan de binnenzijde op het ondertussen ontvreemde chardome na. Gestolen om dus dienst te doen in een totaal ontmantelde bunker binnen een prestigeproject waarbij men tot op de dag van vandaag mij als webmaster van www.bunkergordel.be nog altijd durft beweren een leugenaar te zijn door wat ik hier schrijf....

Misschien is het nu ook voor iedereen van de eerste keer duidelijk waarom het nog nooit goed heeft geboterd tussen www.bunkergordel.be en het Gijzels Genootschap van de Kerkuil, gerust doortrekbaar naar het College van Burgemeester en Schepenen van Oosterzele gezien de burgemeester nog altijd de opperuil is van het Genootschap. Een echte schande dus.

Om duidelijk te maken dat het doebewust ontvreemd werd; dit is een foto van het tweede chardome dat nu nog altijd in die bunker aanwezig is. Dit is door het voortdurend onder water staan zeer roestig op zijn poten en was hierdoor allicht niet zo interessant om te ontvreemden. Allicht heeft hierdoor nog een tweede meer intakt bunkertje van de linie hetzelfde lot ondergaan om aan een tweede chardome te geraken, alleen ontbreek ik hierover nog elk spoor. Alle info hieromtrent blijft dan ook welkom.

Zicht vanaf de kerkstraat. Men was blijkbaar nog bezig de tussengoot aan het aanbrengen.

Vooraanzicht met niet kloppende luiken.

Fraaie dakconstructie. Klopt ook vrij goed met hoe het ooit moet geweest zijn buiten het feit dat men puntgevels had moeten metsen.

De niet geplaatste puntgevels werden vervangen door houten platen, wat nu ook zeker het globale uitzicht niet beter maakt.

Vooraanzicht van het bunkertje met gesloten luiken en nog niet afgewerkte puntgevel op de rechter zijkant.

Binnenzicht in de linker mitrailleurkamer (links van vooraan de bunker gekeken). Men heeft op de kleine restanten die er nog waren van de originele chardome, de te kleine chardome gezet die werd ontvreemd in de bunker A24 te Munte. Hierdoor klopt de hoogte van dit chardome totaal niet met hoe het zou moeten zijn. Dit moet ongeveer overeenkomen met de onderkant van het schietgat. Het hoogteverschil zal ook overeenkomen met het waterniveau in de bunkerkamer van de A24 toen deze ontvreemd werd. Allicht zaagde men niet zo graag een chardome af onder water. Er was enkel nog bijkomend een nieuwe draadstang (smaller dan de originele stangen van 4 cm diameter) voorzien in het schietgat.

Dezelfde situatie in de rechter mitrailleurkamer.

Hier heeft men ondertussen naast het opnieuw gezette chardome , al een ijzeren chardomeplaat voorzien zoals waarop ooit de Maximmitrailleur zou geplaatst kunnen zijn. Gelukkig is dit geen origineel want op TPG heb ik deze ook nog nooit kunnen terugvinden.

Ook klopt hier alvast iets niet met deze chardomeplaat want het is zeker nooit de bedoeling dat deze plaat met de L-profielen onderaan de plaat op het chardome rust omdat deze op die manier totaal niet wil schuiven over datzelfde chardome. Allicht is deze dus nagemaakt op basis van een verkeerde schets voor dit type van opstelling.

Hier waren wel reeds de muurtjes voor de Hotchkissmitrailleur hersteld, alleen jammer dat de houten blokjes die hierin steken achterste voren steken. De opening in de houten blokjes dient naar achteren te zitten.

Alle info over waar dit tweede chardome ooit werd ontvreemd, blijft welkom op info@bunkergordel.be. Het betreft zeker ook een origineel ergens ontvreemd exemplaar, zo goed als zeker ook vanop Bruggenhoofd Gent.

Globaal zicht op het bunkertje zoals het was te zien tijdens de 70 jarige herdenking van mei 1940 te Gijzenzele. De foto's dateren van 29/5/2010.

Zicht op de toegang van de bunker.

Op de linker zijkant die normaal heel veel projectielinslagen telt, zijn deze door het aanbrengen van grijze verf, reden totaal onduidelijk, nog amper te zien. Dit is dus de beste manier om de weinige waardevolle restanten die je nog kon zien van originele kleuren en inslagen voor goed uit het beeld te laten verdwijnen. De bunker was dus origineel rozig van kleur zoals hogerop te zien op een foto en dus al zeker niet grijs zoals hier nu geforceerd gemaakt.,

Vooraanzicht met 1 schietgat geopend en 1 gesloten. Toch merkwaardig dat dezen die nooit naar mijn kritiek luisteren of mijn website lezen of gebruiken (want www.bunkergordel.be is zeker nooit hun bron) maar wel plots hun luiken kunnen herschilderen als ze door hebben dat hun uitleg niet klopte... Plots zijn er raamprofielen en raampjes met gordijnen geschilderd op de luiken.

vooraanzicht.

De metalen plaat die de toegang afsloot, is gewijzigd in een metalen poortje vrij sterk gelijkend op een origineel toegangspoortje. De originele poortjes hadden wel nog aan de achterzijde een blinde plaat om indien gewenst binnenkijken onmogelijk te maken.

Zoals al gemeld, door de ingang van de bunker en de bodem van de kuil even hoog te leggen, krijg je water in de bunker bij hevige regen.

Voorlopig bleek nog geen poging ondernomen om een gepantserde deur te imiteren. Mogelijks hebben ze ook nog de exacte locatie niet gevonden om deze proberen onder het mom van een replica te ontvreemden op de linie...

Binnenzicht in de linker mitrailleurkamer, aansluitend met het toegangssas met het chardome ooit ontvreemd uit bunker A24.

Dit blijkt in elk geval de ruimte met de losse handjes te zijn want ook hier is plots een origineel plafondhaakje in de bunkerkamer verschenen. Welke bunker is ondertussen hetzijne kwijt?

Detail van het chardome uit bunker A24 en de sokkels van de Hotchkiss-opstelling. Hier steken de houten blokjes dan wel correct in de muurtjes. Snappen wie nog snappen kan?

Ook zijn er opnieuw etagères in de bunkerkamers aangebracht. Hopelijk worden deze ook niet vermist in een andere bunker want ook deze lijken mij eveneens vrij origineel...

Tegen de achterwand zijn opnieuw haken aangebracht die gelukkig niet origineel zijn.

Ook de tablet blijkt redelijk rudimentair.

De tweede mitrailleurkamer. Ook deze chardome is allicht te zoeken in een bunker die vrij courant onder water staat want ook deze is veel te laag.

Ook heeft men een 3e poot voorzien voor de opstelling van een Hotchkiss- of Coltmitrailleur mogelijk te maken. Deze bestonden echter in 2 versies. Je had bunkers waar men zittend schoot maar dan had je een lager schietgat. In die gevallen zijn die sokkels slechts 25 cm hoog. In het grotendeel van de bunkers aan TPG schoot men rechtstaande en dan waren deze pootjes 55 cm hoog.

Blijkbaar snapt men ook dit systeem niet volledig want de derde poot is hier blijkbaarmaar 25 cm hoog en dus van het verkeerde type. Ook werd hier dus zeker niet zittend geschoten.

Allicht krijg ik binnenkort wel de opmerking dat dit in dit geval een stoel is om op te zitten...

Een pootje met de blokjes er in zoals in deze bunkerkamer voorgesteld.

Een pootje uit een bunker met de blokjes origineel correct nog in. Ze zijn dus wel degelijk omgekeerd in de pootjes gebetoneerd.

Dus ook dit bankje voor de mitrailleurschutter hoort zeker niet thuis in deze bunker.

Ook hier werden opnieuw etagères aangebracht. Ook bij deze maak ik mij dus dezelfde bedenking als reeds hogerop. Hopelijk namaak en niet nogmaals ontvreemd in een andere bunker?

Ook lagen de houten balkjes tot tegen de randen aan de buitenzijde. Er was een spleet tussen balkje en wand maar de balkjes sloten wel aan bij de buitende opstaande profieltjes.

In 2021 kreeg het bunkertje opnieuw nieuwe luiken aangemeten. Ditmaal volledig in ijzer.

Merk op hoe snel en hoe moeilijk het is op dergelijk droog beton verf te laten houden. De grijze kleur is na 10 jaar al opnieuw grotendeels aan het verdwijnen maar zal jammer genoeg blijven kleven waar ze beter niet had gezeten, in de projectielinslagen en waar er nog originele verf zat.

Er moet gezegd worden dat het geheel wel een goed beeld geeft van hoe de bunkertjes er ooit moeten hebben uitgezien. Alleen jammer dat als men er iets meer van afweet, men zich op de duur blauw gaat ergeren aan de vele technische en historische onjuistheden die er ondertussen aan alle kanten in verwerkt zitten. Het is dan ook heel jammer dat vanaf de start van de herdenking te Gijzenzele al deze onjuistheden als de waarheid blijven verspreid worden. Als je dit dan nog eens combineert met mensen die wel geïnteresseerd in dit type van erfgoed maar de details er achter niet kennen, blijft het jammer dat deze dan denken deze dan wel hier te kunnen vinden.

Dit alles dan nog eens los van het ontvreemden van origineel materiaal wat NOOIT goed te praten valt.