• Semmerzake, Unieke Sectie, kadastraal perceel 763a (gedeeltelijk)

• Voor de onteigening van deze bunker werd een perceel onteigend ter grootte van 1 are 24 ca in de meest westelijke hoek van een perceel gekadastreerd als bouwgrond. Het betrof eigenlijk de tuin van de bestaande woning. In dit geval werd de bunker amper op 2.50 meter van de bestaande woning gebouwd.
  • Om dit perceeltje ten allen tijde te kunnen bereiken diende in eerste instantie een permanente erfdienstbaarheid voorzien te worden. Dit omvatte in dit geval een strook van 2.50 meter breed, zuidwestelijk van de bestaande woning, over de volle breedte van de woning. Op een aparte schets bij de onteigeningsakte van deze bunker wordt heel goed duidelijk gemaakt dat deze zone onder geen beding afgesloten kon worden voor de eigenaars, eventuele huurders of pachters van de woning. Deze zone zou dus ten allen tijde deel uitmaken van de onteigening maar voor de bewoners van de woning eveneens vrij toegankelijk blijven.Op die wijze volstond deze zone echter nog niet omdat ze niet rechtstreeks verbonden was met de openbare weg, in dit geval de Opperweg noordwestelijk van deze eerder gemelde zone.
  • Normaal voorzag men om het bunkerterrein ten allen tijde toegankelijk te houden voor voetgangers een strook van 2 meter breed vanaf de openbare weg tot het perceel onteigend voor de bunker. Voor deze bunker liep deze samen met de tijdelijke erfdienstbaarheid over een strook van 5 meter breed vanaf de Opperweg (noordwestelijk van oprijweg tussen bunker en woning), over een lengte van 5.60 meter. Deze tijdelijke erfdienstbaarheid over een strook van 5 meter breed was normaal maar geldig voor de bouw van de bunker gedurende 8 maanden na het tekenen van de akte maar bleef in dit geval ook geldig als permanente erfdienstbaarheid.
  • De akte voor deze onteigening en de bijhorende erfdienstbaarheden op perceel 763a werd verleden op 26 maart 1935 voor de prijs van 8400 BEF aan Eerwaarde Heer Kanunnik René De Muynck, hoogleraar te Leuven en daar wonende.
  • Er zou trouwens aan hem nog een akte opgemaakt worden, namelijk deze voor de bunker Se10 waarin ook hij nogmaals betrokken partij zou zijn.
  • De akte bevatte ook een bijkomende clausule voor een jaarlijkse intrest van 5% op dit bedrag, wat in dit geval neerkwam op 420 BEF per jaar.
• Erfdienstbaarheden, zowel de permanente om de bunker ten allen tijde te kunnen bereiken, als de tijdelijke die standaard werden in de aktes voorzien met een termijn van 8 maanden voor de bouw van de bunker mogelijk te maken, gingen net zoals het uitkeren van toegekende intresten pas in voege, van zodra de eigenlijke werken voor de bouw van de bunker werden aangevat, ongeacht de tijdsperiode die op die manier verstreek tussen aankoop van de gronden en de eigenlijke bouw van de bunker zelf.

• Het originele perceel 763a bestaat op zich ondertussen niet meer. Wel vindt men enerzijds het perceel 763c en 763d terug. 763d is het perceel van de bunker (enkel de betonnen randen van de bunker), 763c is de rest van het originele perceel 763a. Blijkbaar is in dit geval de bunker nooit opnieuw volledig opgenomen binnen het originele perceel maar bleef apart bestaan. De bunker is wel degelijk ooit opnieuw verkocht aan de originele eigenaars want hij stond in 1962 al niet meer op de lijst van toen nog niet terug verkochte bunkers.

• Volg de Opperweg komende van de Leenstraat. Op de hoek waar de weg afdraait naar links ligt deze bunker op de hoek links in de tuin van de laatste woning. U ziet duidelijk het toegangssas vanop de weg.
• Van de Aalbroekstraat komende ligt hij net boven de helling waar de hoofdweg, de Opperweg, rechtsaf gaat, in de binnenbocht.
• De bunker ligt volledig op privéterrein en kan alleen bezichtigd worden mits toestemming van de eigenaar van het betreffende woning. Respecteer de privacy aub.

• Het is een steunliniebunker op het steunpunt Semmerzake tussen Se2 (180 m) en de zware bunker Se9 (75 m). Hij lag ook kort achter de bunker Se3 (160 m).
• Het was een van de twee commandobunkertjes op het steunpunt Semmerzake.

• De bunker bestaat uit twee kamers die achteraan met elkaar verbonden zijn en een toegangssas.
• De bunker heeft echter maar één schietgat in de tweede kamer.
• Het toegangssas komt uit in de commandokamer.
• Nog merkwaardig bij deze bunker is dat de kamer met het schietgat dieper is dan de commandokamer zonder schietgat zodat langs de buitenkant de kamer met schietgat iets verder naar buiten uitsteekt. Eigenlijk heeft de bunker de structuur van een bunker met 2 schietgaten in 2 verschillende richtingen. Hij ontbreekt eigenlijk een schietgat in zuidelijk zuidoostelijke richting.

• De bunker was standaard voorzien voor de opstelling van een Maximmitrailleur. Daarnaast was hij eveneens voorzien om een Browning FM30 te kunnen opstellen.
• Zelf kijkt de schietsector uit op de kop van de helling tussen Grotenbroekstraat en Aalbroekstraat. Zijn schietsector is nog iets zuidelijker voor de zware bunkers Se2 en Se3. Hij moest in feite een eventuele doorbraak op die voorlijn net voorbij de kop van de helling weten af te blokken.

Omschrijving van het gecamoufleerde bunkertje:

• Origineel volledig ommuurd met baksteen.
• Al het houtwerk was standaard uitgevoerd in Noors rood dennenhout tenzij anders vermeld.
• De luiken voor het schietgat alsook de bijkomende valse ramen waren uitgewerkt als gegalvaniseerde metalen platen waarop langs de buitenzijde houten raamprofielen waren gekleefd om het geheel nog explicieter het uitzicht van echte ramen te geven.
• Het schietgat voor de mitrailleur zat verborgen achter 2 luiken openend in 2 richtingen van elk 0.50m x 1.40m (BxH).
• Op de linker zijkant (wand links van het schietgat) zat nog een vals raam. Dit was dan identiek uitgewerkt met dat verschil dat dit was opgebouwd op een gefixeerde gegalvaniseerde metalen plaat van 1.00m x 1.40m (BxH)
• Het bunkertje was voorzien van een zadeldak dat was opgetrokken in hout en als dakbedekking rode Boomse dakpannen had.
• De toegangsput was uitgemetst in baksteen met een bodem in beton waarin een sterfput met metalen rooster was voorzien.
• In het originele bestek is er sprake van een metalen ladder van 0.80m in deze toegangskuil. In praktijk is dit zeker vervangen geweest door een aantal stijgijzers.
• Bij de bunkers met mitrailleurkamer(s) was de toegang tot de eigenlijke gevechtsruimtes van de bunker gescheiden van het sas door middel van een gepantserde metalen deur van 0.86m x 1.82m (BxH) met zonneblinden, omlijsting en luikje voor toegangsverdediging.
• De eigenlijke toegang bij de inkom was op zijn beurt afgesloten met een metalen traliehekje van 0.90m x 1.82m
• Dit was bijkomend nog eens aan het zicht onttrokken door een houten camouflagedeur van 1.00m x 1.90m (BxH).
• In elke mitrailleurkamer was daarnaast standaard aanwezig:
  • 3.50 meter etagères met leggers in inlandse eik.
  • Een inlands eiken plankje van 0.32m x 0.12m x 0.06m met ijzeren steunen voor de plaatsing van een kogelpers. (nutteloos in de commandokamer maar meestal toch aanwezig)
  • 6 zware geschilderde hanghaken voor ophangen materialen in de kamers
  • Een verzinkte hanghaak aan het plafond voor ophangen olielamp (in vredestijd)
  • 1 chardome en chardomeplaat voor de standaard opstelling van een Maximmitrailleur. Deze laatste was niet aanwezig in de commandokamer (de kamer zonder schietgat)
• Ventillatiegaten waren aan de buitenzijde aan de bovenzijde afgesloten met een koperen geperforeerde afdekplaat om ingooien van projectielen naar binnen onmogelijk te maken.
• Heel merkwaardig en allicht gekoppeld aan zijn functie van commandobunker, had deze bunker tussen beide kamers een eikenhouten deur van 0.80m x 1.85m (BxH).
• Origineel zat hij grotendeels verborgen achter een haag met daarin een dubbel houten hek. Dit dubbel hek zal ongeveer gezeten hebben waar nu ook de oprit van de huidige woning is.
• Het globale uitzicht was dit van een stalletje bij de woning waar hij zeer letterlijk vlakbij stond.

• Heden is het bunkertje vrij sterk overgroeid met klimop, zeker aan de kanten gericht naar zowel de Opperweg als de Aalbroekstraat. Het toegangssas is vrij goed herkenbaar vanaf de Opperweg en bevat nog wel wat originele baksteencamouflage. Vanaf de parking achter dit terrein zie je de bunker vrij vlot van de andere kant en kijk je op een blote betonnen wand.

• Er zijn geen directe sporen van strijd.

• Mogelijks is dit bunkertje zichtbaar op een oude foto van een bezoek van Koningin Elisabeth tijdens een eerste mobilisatie in 1938 te Semmerzake.
• Heden is het bunkertje aan de toegang volledig vrijgemaakt en wordt hij gebruikt als een berghok.
• Het enige schietgat is nog altijd gedeeltelijk dichtgemetst.

• Op basis van de hoeveelheden toegepast binnen de bouwproject A en B voor gelijkaardige bunkertjes, gecombineerd met de toegepaste basisprijzen zoals in het bestek van bouwproject E terug te vinden, werd een eerste benaderende prijs bepaald voor elk van de bunkertjes. Deze detailprijzen werden daarna herrekent via de regel van 3 op basis van de werkelijke projectprijs zoals terug te vinden in het bestek en de totaalprijs zoals zelf op basis van de gemaakte veronderstellingen, bekomen. Op die wijze moet dit bunkertje ongeveer 55.972,89 Bef gekost hebben.
• Als men hier nog eens een aantal zaken gaat bijtellen die niet dienden ingecalculeerd te worden door de bouwfirma's maar rechtstreeks werden aangeschaft door de militaire overheid zoals bv chardomes, koepels, ventillatoren,... moet de totale kostprijs ongeveer op 56.222,89 Bef hebben gelegen.
• Ter info: 1 BEF in 1934 komt ongeveer overeenkomt met een bedrag van 74 BEF (1.84€) in 2013, een "factor 74" dus.